Moe, dizzy maar voldaan.

Ook gisteren hebben we zoveel gezien en waren zo "dood" na de beurs en een workshop! dat we één ( en nog wat) glazen wijn hebben gepakt en naderhand de stapels catalogi. Tot 23.30 hebben we orderforms ingevuld en dat beloofd wat voor jullie want helemaal helder waren we dus niet meer!

We hadden ons een beetje verkeken op de hoeveelheid werk die het toch nog met zich meebracht. We willen de kits goed vullen, veelzijdig zijn en vernieuwend creatief, liefst met het nieuwste van het nieuwste want dat is de belofte. We hadden een prachtige lijst gemaakt van de aankomende HTK's en de aantallen. De SBD, zomersurpise, het weekend en evt het albumtrack van september kwamen daar nog bij. En toch zagen we meer dan we nodig hadden. Dat is een goed teken maar ook weer een dilemma van hetgeen we ons zo stellig hadden voorgenomen- alleen HTK- dagen als workshops vanaf april! Die planning loopt iets anders dan we dachten na deze beurs. Op het einde van de middag hebben we de eerste order geplaatst bij MYLB en dat is ook meteen het eerste wat jullie in maart in je HTK zullen vinden! Een geweldige mooie lijn met kleuren die je mooi moet vinden..TWIG!

Voor de rest van de kits tot en met augustus (Tja, toch een extra HTK in augustus want wat we daarvoor hebben aangeschaft , daar kun je niet om heen!) hebben we vandaag besteld! En daar zaten, nogmaals, wat consequenties aan vast voor ons zelf: maart is de SBD, april WRS "5 LO's in One Day", mei "Summersurprise", juni "Colorfull LIFE". Geen HTK dag dus tot na de vakantie.
Het weekend kan nu al niet meer stuk; "Whoooooe wij zijn 2cute! "
Voor de HTK's zijn we in dubio; laten we jullie weten wat er komen gaat of blijft het een verrassing! We kiezen tot nu toe toch nog even voor het laatste maar het is twee woorden;  MEGA LEUK wat er komen gaat. Denk aan BB-JB-BB-KC en SiM. Wij willen zelf ook een abonnementje.

Een dag op een beurs en bestellingen plaatsen is veel wachten op de juiste personen (voor internationale orders). Iedere keer opnieuw bedenken wat je het beste kan combineren en wat voor iedereen afwisselend genoeg is om iedere maand te scrappen. Hoe ga je de shipping regelen en wanneer worden de spullen geleverd. Daarnaast moet de inwendige mens op z'n tijd een grote sloot thee binnen krijgen en sta je daarvoor op z'n minst 35 min. in de rij bij Starbucks. Je bent zakelijk en moet serieus over komen en dus het beste engels naar boven hijsen. Het kost ons kruim maar het levert ook heel wat op en daar doen we het voor.

 We hebben ontzettend veel zin om aan de slag te gaan met de HTK en om de workshops voor te bereiden. Het weekend kan niet snel genoeg beginnen en de workshops leveren geheid "Oh's en Ah's op.

Vandaag hoorden we dat het moeilijk wordt om terug te reizen naar huis. Er komen historische weersomstandigheden- Major Winterstorm- in een razend tempo aan. Ze voorspellen tornado's en sneeuwstormen met temperaturen van 38 below. Hier in LA hebben we daar geen last van maar er zijn nu al 3000 vluchten gecanceld en ze verwachten er nog veel meer. Ze waarschuwen iedereen van Las Vegas tot New York en in de breedte van boven Chicago tot Tennessee dat dit een "Major Problem" gaat worden. Er zijn al enkele doden gevallen en de stroom zal op veel plaatsen uitvallen. We bekijken het met gemengde gevoelens want we kunnen er weinig aan doen maar zijn ook wel wat benauwd hoe lang dit gaat duren. Ze voorspellen dat het vliegverkeer pas weer in het weekend goed op gang zal komen.

We zullen nu nog maar genieten van een halve dag beurs, ontbijten met Sue en als het mee zit weer een auto huren om wat Michaels, Scrapbook-Stores en Targets aan te doen. Woensdag sluiten we de werkvakantie af met Universal Studio's. Vliegen naar San Francisco is niet mogelijk door alle problemen op de vliegvelden in heel USA.

Arme arme voetjes

Eindelijk de dag dat we al die kilometerslange gangen met "booth" van dichtbij konden bekijken.
Hier is het onmogelijk uitslapen- ja even voor jullie, wij zijn niet op vakantie :)- en we zaten om 7.30 op ons vaste plekje bij Starbucks. Twee grote koppen thee, bagels en yoghurt, waren een goede start voor de lange dag die voor ons lag. Ons tijdschema was strak: 10 uur de beurs op, van 12 tot 14 ieder apart een workshop, daarvoor of daarna een snelle lunch en dan de beurs weer op tot 18. Om 18.30 een laatste workshop van Hampton Arts en dan om 21.00 de shuttlebus terug naar het hotel.

Om precies 10 werd de beurs geopend door Steve B en een Schotse muziekgroep. De reden van de Schotten is ons ontgaan maar het klonk vrolijk als altijd en was iets heel anders dan de Aziatische muziek van twee jaar geleden. Alle dames vlogen- met rust en discipline- daarna op de deuren die opengingen.

De rest is niet te vertellen in woorden. Er was een hele hoop te zien, heel veel nieuwe dingen alleen niet zo groots en uitgepakt als voorafgaande keren. De recessie heeft duidelijk ook hier zijn slag geslagen. De booth zijn kleiner, sommige hebben maar enkele lijnen en er zijn weinig embellishments en nieuwe - in het oogspringende-dingen. We hebben gesproken met Andy, Jim, Sue en Vicky en ook door Kathy werden we herkend en enthousiast ontvangen.

 De booth van Doodlebug zag er geweldig uit. Zij bestaan, net als wij, 10 jaar en dat vierde ze met een feestje en een fotohokje. Hier kon je 4 foto's maken en in een little keychain album stoppen. we zullen thuis het resultaat laten zien. Ze hadden overigens weinig nieuws hoewel de nieuwe albums schitterend en colorful waren.

Basic Grey heeft 4 nieuwe lijnen en hiervan willen we er zeker één voor de HTK en/of workshop.

BoBunny heeft nieuw cardstock! Niet alleen meer de doubledots maar nu ook raster en stripes. Zij komen met 3 nieuwe lijnen en één ligt vast voor de Summersurprise. De andere zullen we verkopen in papierpakketten.

Bella Boulevard is onze favoriet deze beurs. Prachtige lijnen, heel fijntjes en leuke stickers en bloemen.
Gelukkig voor ons weer een nieuwe HTK( dag)!

En een heleboel andere nieuwe lijnen van de verschillende leveranciers. Het wordt voor ons toch een moeilijkere keus dan we dachten.

In de hal van nieuwe leveranciers stond een dame die net zo groot was als haar booth maar die 3 lijnen papier bracht die nog groter waren. In een woord AWESOME! Dit is dé lijn die we MOETEN hebben en we zijn tot nu in beraad hoe en waarvoor we deze gaan gebruiken. Misschien een ingelaste extra workshop vlak voor de vakantie want hier wil je mee werken in een simpel albumtrack!

Na een techniekfilled class van Hampton Art waren onze voetjes moe en schreeuwden om rust. De lijven wilde horizontaal en de catalogi kropen onze koffer uit- het was daar donker maar vooral erg druk!

Wat een dag........

Vanochtend was het Akke die hard genoeg aan Fietje vroeg of ze wakker was. Het was 3.30 AM! De telefoon herhaalde 2 smsjes en daar had Akke "last" van. Fietje beval Akke zich nog eens om te draaien maar dat mocht helaas niet lang duren. Het verkeer denderde wederom vanaf 5.00 uur door de Grand Street. Het Millenium is een heel oud hotel met veel hout, binnen en buiten. De ramen zijn enkel glas en kunnen opengeschoven worden- ze hangen dan met kettinkjes vast aan de sponning. (Het heeft wel wat weg van de  statige herenhuizen in de steden zoals Den Haag). Het enkel glas zorgt volgens ons voor die herrie.

De bus naar het Convention Centre vertrok om 7.00 uur. We moesten daar onze badge uitprinten, workshop tickets ophalen en een kwartier voor aanvang van de class aanwezig zijn. Met een grote beker thee en een croissant begonnen we om stipt 8.00 uur aan de workshop van LYB. De eerste class was een geweldig leuk portfolie (tje) met opschrijfboekje (onze eerste gadget voor een HTK als we weer thuis zijn :).

De tweede was een klein envelop-album-hanger en ook zeker de moeite waard. De derde was een LO en ook wij vonden deze 3 projecten in 2 uur iets teveel en een tikkeltje te snel gaan. Thuis was iedereen gaan lopen en nooit meer teruggekomen.......Toch waren zij- en wij na de resultaten- enthousiast. De producten waren veelzijdig en we kregen een goed gevuld workshoppakket. Een leuk begin van de dag!
De tweede workshopclass begon om 11.30 en duurde tot 13.30. Akke was in haar element want hoewel wij beiden niet van ATC kaartjes houden was het inkleuren van de plaatjes een feestje voor haar. Smaken verschillen maar wij waren niet zo happy met de spullen, de class en het resultaat. Wat zonde van onze tijd om aan de andere kant van de wereld plaatjes in te kleuren van Alice in Wonderland!
We moeten nog strootjes trekken wie deze workshop MOET meenemen om "back Home"te laten zien.

Met een half uurtje lunchpauze- in het zonnetje en waar de behoefte aan zonnebrand bij Akke toenam- maakte we ons op voor de 3 uur durende mega workshop uit Canada. Dit was de slechtste workshop ever! Een "watch and learn sessie" opgesplitst in 2 stukken van 8 whole-salers die hun producten lieten zien dmv een kijkworkshop. Eén tas per winkel kreeg je mee en dan ook pas ná de 3 uur- niet eerder!
Kelly Panaci heeft wel een leuke lijn die nu is ondergebracht bij K&C. Een andere nieuwe lijn uit Canada was een "moeten we hebben voor de HTK". De naam zijn we even vergeten maar daar zullen we vast morgen gaan bestellen- voor de kit van maart.

Zowel heen als terug in de shuttle bus kwamen we Karen tegen die we die avond zouden zien bij de Tripple workshop van Sizzix. Ze vertelde honderd uit over haar nieuwe ideeën met de guys van Sizzix. 's Avonds zou blijken dat ze haar ontwerpen gaat vereenvoudigen :( omdat de vraag in de USA naar minder ingewikkelde projecten meer wordt. Helaas voor ons maar gelukkig voor onze stieffies!! (Toch weer een workshoppie KB?)
Terug in onze hotelkamer om 17.30 kwam het diner ter sprake. Roomservice was geen optie en na wijs beraad besloten we terug te lopen naar het Convention Centre en onderweg een eetgelegenheid te zoeken. We besloten ons namelijk niet te laten kennen, niet flauw te doen en gewoon ergens naar binnen te gaan. Het is echter wel makkelijker gezegd dan gedaan want hier in Downtown is weinig tot geen eetgelegenheid. We zijn halverwege een soort eet-cafe binnen gelopen en hebben daar iets onduidelijks gegeten. We hadden steak besteld maar we vonden hem al weinig aantrekkelijk en het was smaakloos en had het woord vlees niet mogen dragen. Maar goed, we hebben gegeten en de maaltijd sloot de dag af zoals die was. Heel weinig uitdagend en niet "vullend" en opwekkend.

De workshop van 19.00 tot 21.00 zullen we hier maar niet eens noemen. We zijn om 19.40 naar buiten geslopen en waren blij dat we konden gaan. Morgen de beurs op en we zijn heel nieuwsgierig geworden!

Even naar zee......

Het was een korte nacht met -schijnbaar- gesnurk aan beide kanten van de kamer. Fietje was al vroeg wakker en tikte het stukje voor het blog, Akke draaide zich nog een keertje om- het was tenslotte pas 5.15 AM. Niet lang erna begon het leven op straat 8 verdiepingen lager en werd het een drukte van belang. We zitten hier midden in Downtown in het businesscentrum van LA en dat maken we vanaf nu van dichtbij mee. Op iedere hoek van de straat een Starbucks of een andere koffie/thee tent waar al vroeg de rijen lang zijn. Wij gingen natuurlijk voor Starbucks en hadden een plekje bij het raam en ontbeten in een waterig zonnetje. Dit was ook het eerste moment dat het verschil tussen het hebben van geld, kleren en een dak boven je hoofd of bedelen op straat in oude vodden en stinkend in de wind, zichtbaar werd. Dat is hier heel duidelijk en de hele dag blijf je op je hoede. Ze zijn niet afwachtend maar spreken je aan en willen iets te graag wat hebben, eten of geld is ze om het even.
Omdat er geen kluis op de kamer is deden we vanochtend voordat we gingen nog even de lobby aan. Alleraardigst werden we naar achter begeleid en moesten in een apart kamertje plaats nemen. Hierna ging er een raampje open en zagen we allemaal kluisjes- zoals in een film. We konden nog net onze lach inhouden toen ze ons vroeg naar onze spullen die we hierin wilde stoppen. De i-pad en mac-book waren een tikkeltje te groot voor één van de "juwelen" kluisjes. De dame verzekerde ons dat het veilig was als we deze achterlieten op de kamer. Op hoop van zegen dan maar en niemand neemt ons deze eertse slappe lach blunder af!

Tegenover het hotel hebben we hierna een auto gehuurd en, met alle eer aan Akke, zijn we hiermee naar Santa Monica gereden. We zijn de pier opgelopen, zijn in het zonnetje gaan zitten en hebben Baywatch nagespeeld op het strand. Jammer dat we onze badpakken vergeten zijn want met 27 grd in het zonnetje was het echt een " Day at the Beach"!

We vonden op 4th Street een Michaels maar aan scrapmateriaal was er niet veel. Een adres van een scrapbookwinkel is nog altijd een raadsel en niemand kan ons er (nog) aan helpen. Morgen op de beurs maar eens vragen.
Na de nodige vitamine V&Z stevenden wij af op de tweede S.L Blunder.
We hadden de auto op de derde etage gezet op Row C. Keurig netjes liepen we naar de roze zone 3- Row C. Aangekomen op deze plek stond er GEEN blauw Mazda. We zijn 3 keer op en neer gelopen, hebben ook zone 2 en 4 bekeken maar vonden nog steeds geen keurig geparkeerde en gehuurde auto. Met stomheid geslagen en enigszins leeg door het proberen van de mogelijkheden wilde we met de trap naar beneden- terug naar de uitgangspositie van die ochtend. Als een complete verassing begaven we ons na de eerste treden op een tweede level 3- zone C. Ons Mazda-tje stond te glimmen toen we hem in het oog kregen. Nooit geweten dat een parkeergarage uit twee dezelfde etage's konden bestaan maar dan voor omhooggaand en neergaand verkeer. (Niet voor niets kwamen we op iedere etage een apparaat tegen waar je het nummerbord van de auto kan intikken zodat het op het scherm kan aangeven waar deze staat)

Blij met onze 4 vierwieler reden we in de middag naar Citadel en hebben daar heerlijk geshopt. De Tommy Hilfiger leeggekocht en de Converse veel te lang binnen geweest en daar met 4 paar! naar buiten gelopen. Nu is ook Akke aan de gympen en samen met die van Tom, Lieke en Evi zit haar koffer  nu vol. (Nog iemand anders All Stars?) Als afsluiting van de dag, en best wel moe van de zon en het tijdsverschil, hebben we vandaag maar een makkelijke diner-tent aan gedaan. Het eten was lekker, de cola wat teveel. Deze dag sluiten we geslaagd af! Heerlijk om de zon weer te voelen en even niks te moeten en de tijd aan jezelf te hebben.

Liefs aan het thuisfront, en aan de rest........reacties zijn voor ons als het blog voor jullie- gezellig!

De lange reis...

En dan eindelijk was het woensdag en veel te vroeg naar onze zin. De kids en manlief waren al weg voordat wij relaxed naar het station gebracht werden. We hadden nog een klein lijstje van spulletjes die we op schiphol moesten kopen maar verder waren we nog nooit zo ontspannen als nu. We hebben alles al eens meegemaakt- uren lange vertragingen, landingen voor ongeval, brandje door kortsluiting en een kapotte motor waardoor we een dag langer moesten blijven. De onderdelen moesten ingevlogen worden vanuit Nederland?! Wat kun je nog meer meemaken behalve neerstorten? Niets, dus laat die reis maar komen! (en vooral niet vergeten heeeeel veeeeel foto's te maken voor het albumtrack)

We zijn om 9.45 in de trein gestapt met een lekker grote beker thee en een eerste klas kaartje. Tja, als je dan zo'n lange dag moet zitten dan doen we het maar goed! Om 11.40 stonden we in de hal van Schiphol en konden meteen de bagage inchecken. Het was lekker rustig en we dachten de grote hoos voor te zijn. We hebben in de drie uur die we nog hadden een eetplekje gezocht, lekker geluncht en regelmatig een bezoekje aan de toiletten gebracht.

Het enige irritatiepunt- je moet er een hebben als je die gebruikt als reden tot aankoop, was het "grote fototoestel van Fietje. Het voortdurend in en uitladen van het fototoestel uit de fototas uit de rugtas was een heel gedoe. Na wikken en wegen ging de dame in kwestie overstag; Akke kocht een mini- super compact broekzakken formaat- camera. Minpuntje: de accu moet nog 6 uur opladen dus niet eerder te gebruiken dan donderdag ná de reis.

Het vliegtuig van 300 stoelen werd voor de reis naar Minneapolis bezet door 100 passagiers. We hadden dus de ruimte en een heerlijke reis. Hoewel 9 uur een lange zit is valt dat wel heel erg mee als je je benen lekker op de stoel naast je kan neerleggen. Eten was lekker en één boek is inmiddels uit.
In Minneapolis lag sneeuw, veel sneeuw en was het ontzettend koud. De landing verdiende ook beslist geen schoonheidsprijs, door wind en gladheid landden we zigzaggend.

We vertrokken na de overstap 3 uur later naar L.A- voor ons inmiddels al 02.30. Hierover kunnen we kort zijn: knoflook ruikende pinda eter naast ons, familie flodder achter ons, geen beverages en geen beenruimte. Deze 4 uur duurde lang en we waren blij dat we ruim een half uur eerder arriveerde (06.30).
Om half 11 lokale tijd en 27.5 uur vanaf het opstaan in Nederland, bevonden we ons op onze hotelkamer. Gelukkig hebben we een rollerbed kunnen krijgen en hebben we om 11.15PM na een plastic bekertje wijn, de gordijnen voor onze ogen dichtgetrokken.

De laatste loodjes

Vanochtend weer vroeg op want hoewel we met ons hoofd al kilometers hoog in de lucht zitten moeten we natuurlijk gewoon nog werken. We vertrokken samen en Fietje zat om kwart over 7 op haar plek, Akke een half uurtje later. Tja, en dan wordt het even stevig doorwerken. Overdracht na overdracht, uitleg na overleg en de laatste dingen nog even netjes achterlaten. Hoewel de tijd niet echt voorbij vloog hadden we beiden weinig tijd om na te denken over wat er allemaal nog in die grote (lege) tas moest.

Om half 2 vertrokken we richting huis en even vlogen de zenuwen weer door dat keelgat. Het komt nu wel heel dichtbij en als iedereen je een behouden vlucht wenst denk je toch weer even  3 keer na. (We vliegen dit keer over Minneapolis en doen daar 9 uur over. Na Minneapolis is het nog een dikke 4 uur voordat we landen op LAX. Ach, dat zijn weer de verhalen voor morgen!)

We reden na het werk naar het winkelcentrum om de laatste spulletjes aan te schaffen. Top prioriteit was een BH zonder beugel want gaan piepen bij de poortjes in de US is iets te vaak voorgekomen. Akke verdwijnt regelmatig in een van de hokjes voor onderzoek- Fietje wil dat dus NIET! Die missie is inmiddels geslaagd. Het volgende waar we voor gingen waren de dollars. Na 25 minuten wachten bij de bank vertelde ze ons dat we dit een week geleden hadden moeten bestellen ???!! Waar is de tijd gebleven dat we gewoon naar het postkantoor konden en een envelopje mee kregen met de gevraagde dollarbiljetjes....SH##ˆ*! Deze missie is dus niet geslaagd en we moeten morgen geld wisselen bij het grenswisselkantoor.

Om 10 over half 3 precies hebben we ingecheckt en met wat omwegen en problemen met afdrukken- je moet maar een apple hebben- zitten we op beide vluchten naast elkaar. Lekker achteraan zowel op het eerste stuk als het tweede. De laatste missie van deze middag is gelukkig geslaagd en de tickets zijn veilig opgeborgen.

Strakjes nog de foto's toevoegen en ons blogje ziet er weer keurig bijgewerkt. Nu eerst eten en de koffer pakken en werkelijk dichtritsen.

Nog twee nachtjes slapen

Het is nu maandagavond en het begint nu wel wat te kriebelen. We hebben een blog en krijgen een lesje. Hoe moeten we de foto's op het blog plaatsen en waar tikken we de tekst. Allemaal redelijk gebruiksvriendelijk maar ja, toch even proberen nu we nog veilig thuis zitten ( en de computer problemen nog opgelost kunnen worden door slimmeriken onder ons).
We hebben allebei een checklist waar geen einde aan lijkt te komen. Ook de dingen die nog afgewerkt moesten worden voordat we weggaan lopen daar dwars doorheen. De HTK's zijn de deur uit, beschrijvingen opgestuurd, workshopmaterialen zijn ingepakt en.......o'ja, we moeten iedereen nog een mail sturen voor het blogadres.
Onze reis gaat nooit zonder hindernissen en de eerste moesten we gisteren al nemen. Ons hotel stuurde een bevestiging van onze reservering. We krijgen een kamer met één twijfelaar! Nu zijn we hele goeie maatjes en hebben al heel wat nachten met elkaar doorgebracht maar in één bed slapen als je heel moe bent en Akke         's nachts hele rare neus geluiden maakt door de airco, is niet zonder enig risico qua humeur. Akke zat vervolgens de hele zondagochtend aan de telefoon met hotelmanagers en Fietje was uren het internet aan het afstruinen voor hotels die nog kamers hadden met 2 double beds. Conclusie na uren: we gaan vier dagen met oordoppen naast elkaar liggen en daarna verhuizen we naar de kamer die eigenlijk besproken was!

We gaan nu verder met het pakken van de laatste dingen zoals opladers, fototoestellen en e-readers.
We zullen vanavond meteen even een kopietje maken van ons paspoort en in de koffer stoppen. Je weet maar nooit! Hoewel.........we zijn niet met de stieffies op pad.