Gisteren begon natuurlijk het gewone leventje weer en pakte we rustig het ritme op. Wat emailtjes beantwoorden , telefoontjes naar elkaar over bestellingen die nu al de datum niet halen en stilletjes denken aan de komende workshop(s) en HTK.
Vandaag gewoon weer voor de volle 100% er tegenaan. De koffer van de Travel Journey krijgt vorm en er moeten weer veel kleine foutjes uit de beschrijving gehaald worden. De koffer van degenen die deze workshop gaan volgen wordt beslist een stuk gelikter. En ook de workshop: "Scrappen met veel foto's" is al gedeeltelijk klaar maar moeten wel foto's voor gevonden worden- ijskoude foto's waar wij er natuurlijk geen van hebben! Deze week krijgen jullie weer een mooie sneak peak om er warm voor te lopen....
De terugreis liep wat minder op rolletjes dan de rest van de week. Eigenlijk dachten we dat we alles wel hadden meegemaakt wat er mis kan gaan maar dat was blijkbaar niet zo!
S'ochtends deden we lekker op ons gemakje want we vlogen natuurlijk laat. We mochten de spullen in een "hok"zetten zodat we nog even tijd hadden voor een stevig ontbijt en een laatste run voor Ugss voor Fietje & co omdat deze daar zo ontzettend goedkoop zijn- en zo lekker warm.
Wat een hitte hier met een lange broek en blouse! |
We aten bij Denny's, omgedoopt tot Benny's en Lenny's, en daarna maakten we een ritje naar de Outlet voor Ugss en winkels die we eerder niet konden vinden. Het was een korte stop voor de laarsjes want binnen 5 minuten stonden we weer buiten met 2 paar en konden we nog toeren.
Op de terugweg konden we een echte Harley rijder spotten, zo gaaf en zo knallend hard aanwezig!
Vanuit de Travelodge begon tenslotte dan toch echt de terugreis. Je realiseert je toch vaak niet dat het reizen niet alleen het vliegen is maar al gaat tellen vanaf het moment dat je naar het vliegveld gaat. Je weet het wel maar als je gaat nadenken, en dat doe je in een busrit van bijna 2 uur, donder je van die roze vakantiewolk!
Het begon met de koffer die we extra moesten inchecken. Dat ging allemaal niet gemakkelijk en kostte ons het dubbele van wat er ons gezegd was. Vervolgens moesten we boardingpassen hebben van de vlucht Londen- Dusseldorf. We konden dit online niet voor elkaar krijgen en waarom bleek bij de balie van AA.
Met de bagage ingecheckt en boardingpassen in de hand gingen we door de douane. Er kon niets meer mis gaan (dachten we).
De vlucht zou op tijd vertrekken, het was lang wachten in de terminal maar we zaten relaxed TOT we de piloot zagen. Een oude man van bijna 80 die in onze ogen zijn laatste vlucht al 10 jaar eerder had moeten maken. We maakten stiekem een foto als bewijs maar durven hem niet op het blog te zetten.
Dames: hij was ECHT heeeeeel oud! Dan maar zenuwachtig op de foto (die natte broek zien ze niet)
Vanaf dat moment gingen er een "paar" dingetjes mis waardoor we uren later thuis waren dan gehoopt.
We vertrokken 5 minuten te vroeg maar na het taxiën naar het opstijgpunt werd er omgeroepen dat er nog wat papierwerk ingevuld moest worden en dat ze teruggeroepen waren. Dit alles duurde bijna een uur en hebben we gewijd aan dementie. De vlucht zelf ging goed- automatische piloot- en Akke kreeg de vlucht nauwelijks mee. Een rij achter Fietje, lekker de ruimte en eindelijk rust!
Aangekomen in Londen ontstond er een "klein" ander probleem. De deur ging niet open en om het kort te houden gebeurde dat tenslotte met hulp van buitenaf en anderhalf uur later.
We hadden een krappe overstap tijd en het is nauwelijks nodig te vermelden dat we dit met moeite zouden halen. Er stonden een aantal mensen van het vliegveld aan het einde van een gang te roepen voor de passagiers van de vluchten naar o.a. Dusseldorf. Die waakzame, alles horende oortjes van Fietje hadden hun dienst weer bewezen. We kregen een connect express pass waarmee we moesten zwaaien en dan zou alles wijken (hoe goed voelt dat, hahaha). Het werkte af en toe en helaas niet bij de "undress scène" van de douane. Gelukkig hadden we een goede ren/loop conditie want wat hebben wij ons in het zweet gerend!
We haalden de vlucht op het nippertje maar eenmaal op Dusseldorf gearriveerd kwamen we erachter dat de koffers het niet hadden gehaald en dat deze de volgende dag thuis bezorgd zouden worden. Balen maar het was niet anders.
Contact met het thuisfront was de volgende domper. Peter had er 4 uur over gedaan om van Utrecht naar Eindhoven te komen en was net vertrokken toen we belden om te vragen waar hij stond. Het was kiezen: of wachten tot hij zou komen, met een vertraging van X-uur of met de trein naar Eindhoven zonder jas maar gelukkig dan ook zonder ( veel) koffers. De informatie over de treinverbinding zonder reservering en het oponthoud bij Venlo door de sneeuw deden ons maar besluiten op Peter te wachten. We zouden er ongeveer 4 uur over doen, zonder jas en prettige verbindingen. Tijd genoeg om na een hap bij de Mac te concluderen dat er meer vluchten uit Londen zouden aankomen in de tijd waarin we toch aan het wachten waren. Daar zouden de koffers toch bij kunnen zitten?!
Met een perfecte Duitse tongval wist Akke duidelijk te maken dat wij zelf de koffers op konden halen als deze arriveerden in de tijd dat wij nog op de vliegveld waren.
Vlak voordat Peter aankwam konden we onze verloren koffers ophalen en zaten we moe maar compleet en zonder kleerscheuren in de auto op weg naar een temperatuurverschil van 35 graden!!
Bij de bushalte voor vertrek uit Anaheim |
Aankomst in Eindhoven ruim 27 uur later |