Eerste deel van de terugreis

Er is een tijd van komen- en helaas ook een tijd van gaan.

Onze tijd zit er hier op en hoewel we het fijn vinden om weer knuffels te krijgen die we gemist hebben, de bruine boterhammen met kaas te eten, appels & groenvoer te verorberen, zouden we het niet heel vervelend vinden om nog een paar dagen te kunnen genieten van die zon en zijn warmte!
We nemen een pakketje mee maar of ie er in trapt moeten we afwachten.

We hebben een stevig ontbijt gehad want je weet niet wat je in het vliegtuig allemaal wel en niet krijgt. Dat wil per vlucht weleens vreselijk schelen. We vliegen met Lufthansa en daar zijn de verhalen niet zo goed over. We zullen het zien en wachten geduldig met 4 koffers, een rugzak en een tas op de shuttlebus die ons naar LAX gaat brengen. Hopelijk krijgen we de bagage makkelijk mee want daar heeft Carin wel wat twijfels over.

Het wachten is nu op het vliegtuig. We vliegen om 15.10u en vertrokken om 11.00 (en waren al OP én TOP om 6.30)vanaf het Motel. De hele ceremonie op het vliegveld is achter de rug en gelukkig konden de kleine koffertjes zonder problemen mee in het ruim en rugzak en tas als handbagage.

Wat hebben we toch altijd een hekel aan de douane stap - alles op de band, schoenen uit, vest uit, ereader, ipad, telefoon en camera uit de tas, door het poortje, piep piep piep, controle, doorlopen, koffer check, rooie kop, aankleden, tas weer inpakken, snel snel....struikel, klap en opstaan)

Op het vliegveld vermaken we ons nu met ledschermen die van binnenuit belicht worden en een heus 3D schouwspel zijn. We wilden een foto maken van een pilaar met koffer die spontaan tijdens het schieten veranderde- dat was het moment dat we in de gaten hadden dat er iets bijzonders gebeurden.

Het houd ons nu bezig en we wachten op het boarden. 

(Eigenlijk best wel koud met slippers....de schoenen zitten nog in het kleine koffertje die gepland stond als handbage 1, evenals de jassen. Misschien gebeurt er een wonder in Nederland en kunnen we de zon laten schijnen?!)

Misschien zeggen die foto's wel helemaal niks- ze zien er in onze ogen in ieder geval suffer uit dan het live spektakel. Inmiddels weten we nu dat we gaan vliegen in het nieuwste type 747-800. Hopelijk is er al wel eens mee gevlogen anders overleeft die grote het niet!

San Diego......toch maar niet.

Vanochtend hebben we het maar druk gehad en dat begon allemaal gisteravond met een gele envelop. Een bestelling die Carin- slim dat ze is- 2 dagen eerder had besteld omdat de winkel die het verkocht op internet niet te vinden was. We vonden het helemaal goed dat we op het idee waren gekomen om het te laten komen op het adres van het Motel want binnen de US was het free shipping én in 1 dag.
Het pakje in de gele envelop haalden we gisteravond bij de incheckbalie op en op de motelkamer bekeek Carin de aankoop. Het was een regelrechte teleurstelling en behalve de "look" in z'n geheel niet practisch. Het bookbook voor de ipad was na maanden van besluiteloosheid niet wat het zou moeten zijn. Eric had er voor Evi één meegebracht uit New York en die was perfect maar deze niet.

Bij navraag en opzoeken vonden we de mogelijkheden, bonnen en adres van het postkantoor. We moesten deze ochtend om 8.00 bij het postkantoor zijn om het terug te laten sturen, daarna snel iets eten omdat om 8.45 de bus naar San Diego vertrok.
Het postkantoor- aangegeven op een routebeschrijving die we kregen van de dame van het Motel- was in geen velden of wegen te vinden. Toen we het tenslotte vonden was ie NATUURLIJK nog niet open. Hier begon eigenlijk deze ochtend, onze laatste dag, die absoluut op alle fronten niet liep zoals we hadden gepland.

Even voordat de bus vertrok besloten we niet naar San Diego te gaan. Sjagerijnig door te weinig slaap (buren, bovenburen, ochtendcrew en houskeeping),  de mislukte aankoop, frustratie van te weinig "eigen" aankopen én het addertje van de toer- 6 uur in de bus en 1.5 los; kosten $59- hadden we geen zin meer. We bedachten met de uren autohuur die we nog hadden om naar Santiago Red Valley te rijden en daar rond te gaan wandelen. Lekker buiten en nog even bewegen voor de urenlange zit in het vliegtuig.
Route werd uitgestippeld, rugzak gepakt en na een uurtje de derde domper. We konden niet wandelen want er was een Red Flag warning. Op iedere plek waar je het natuurgebied kon betreden stonden Fire Watch wagens. Er was een hoog bosbrandgevaar en de dames reden braaf terug en lieten Tomtom navigeren naar een park in de buurt. Dát bleek een GRASVELD te zijn- domper 4.

Rond het middaguur reden we wederom richting de kust en dachten in Long Beach een boot te vinden van dezelfde maatschappij waarmee we woensdag ook gevaren hadden. We zouden dan lekker weer de middag op de boot doorbrengen, misschien wel een walvis spotten deze keer en genieten waar we zo van genoten hadden. Long Beach was LONG....

We vonden geen boot, het was geen optie meer om langs de kust te rijden naar Newport want dan zouden we te laat zijn voor de tocht en dan ook te laat om de auto terug te brengen.
We hebben domper 5 verwerkt op het strand, tussen de meeuwen met een flesje cola.
(We vonden wel het restaurantje van B.J.- waarom weten wij dat niet, (of nu pas), Henriette?)

Domper nummer 6 was vlak na het wegbrengen van de auto, domper 7 bij de pool van het Motel, domper 8 was de laatste totaal mislukte blogpoging en we sloten de dag af met domper nummer 9 & 10. Er was geen plek meer bij The Cheese Cake Factory en ná de levering van een Caesar salade kwamen we er achter dat het een Griekse salade was.

Domper 11 was een solo actie- gericht tegen Carin die daardoor de domper contest gewonnen heeft- Jacq lag 's nachts te snurken waar een kettingzaag niet tegenop kan. U wordt bedankt!

Newport Beach; in één adem.. GEWELDIG

Deze dag was geweldig! We besloten de boottocht van 13.00 te nemen om nog even door Newport Beach te struinen en het strandzand door onze handen te laten gaan én de zee te voelen.
Het was alles- op en aan het strand- wat je zou verwachten van de plaatjes die je ziet in advertenties. Wanneer je echter op de boulevard of op de pier loopt is het vergaande glorie, je kunt het dan beter hebben over de stoep langs het strand en een steiger op wat palen. Alleen maakte dat voor ons niets uit. Wij zaten op het strand, jullie op een bank of stoel en bij ons was het helder en 32 graden, bij jullie regenachtig en 9 graden. Stoep en palen......boeien!!

We kochten de kaartjes voor de "Whale Watching" en dachten even dat we misschien wel de enige waren die op dit toeristische idee kwamen- midden in de winter. Toen we eenmaal in de rij stonden wisten we wel beter en zochten we met een groep van ongeveer 60 personen een mooi plekje op boot.

Jacqueline had op het laatste moment toch maar een "motion sickness" pilletje naar binnen gewerkt en ik moet zeggen, geen kind aan gehad het hele reisje (2.5 uur).

Toen we de haven uit gevaren waren zagen we al zeeleeuwen en een uur later werden we verrast door minstens 50 dolfijnen die ronddolden, zwommen, speelden en spetterden langs, achter en voor de boot. Het was zo gaaf, zo dichtbij en zo mooi omdat op deze manier mee te maken.

Ondergetekende heeft 3 jaar geleden van Jacq  en op mijn verjaardag een zwem"les" gehad (in Seaworld) mét dolfijnen maar dit was net zo indrukwekkend!

Even dachten de schippers/ex marinierzeebiologen- of iets in die richting- een walvis te zien maar die hebben wij níet kunnen zien of vastleggen. Aan het eind van de tocht kregen we een bon om voor 50% korting terug te komen, net zo lang tot we er wel één zouden spotten. Toch weer terug dus - vervelend hoor!

En zo hebben we misschien nog wel 40 goede foto's van de 100 die we geschoten hebben. We bleven maar, strategisch op verschillende plekken, foto's maken met de hoop dat er dan enkele scherp en gelukt zouden zijn als we ze terug zouden zien.

We reden midden in het "Rush-hour" terug naar Anaheim en dat doe je niet graag een tweede keer. 

's Avonds hebben we heerlijk gegeten in Downtown Disney. Het was een lekkere en geslaagde afsluiting van een prachtige dag, mooi weer, mooie beleving en super ervaring.

Rainforest Cafe was het plakplaatje van de 10 van vandaag!

We genieten hier!

We zullen even beginnen met vertellen dat we heel veel problemen hebben met het bloggen. Voorheen deden we dat op de laptop maar door het sjouwen van handbagage en de handzaamheid van een iPad leekt ons het slim laatst genoemde mee te nemen en de MacBook thuis te laten.
Thuis werd er al het één en ander uitgevogeld hoe het dan zou moeten want " zomaar"  foto's ophalen ging al niet. Het werkte al was het met een omweg....het werkte een beetje toen we hier zitten/zaten want wat is het internet hier bagger!
Ook nu geeft ie weer een foutmeldingen en wil de foto's niet plaatsen. De iPad heeft alle hoeken van de motelkamer figuurlijk al meer dan eens gezien want ikke hier heeft geen geduld.

Het verslag van de reis gaat verder op een notieblad en zal dus pas als we thuis zijn geplaatst worden. De tijd is te kostbaar deze laatste twee dagen en soms zitten we 2.5 uur te proberen en hebben we met goed geluk een stukje kunnen plaatsen.
( misschien een paar kleine regeltjes omdat we het niet laten kunnen maar het zal niet meer dan dat zijn.) en zover we weten lezen een handje vol de ervaringen en die snappen het wel....toch?!

Voor de eerste keer deze week gingen we langs de Mac Donalds en met een rossig gevoel van zon en buitenlucht en een lekker ongezond volle maag kropen we op bed en keken echte Amerikaanse tv- in één avond van 19.30-22.30 wel tig afleveringen van iets waar we in Nederland wéken naar kijken. (Je kijkt 5 min. waarna 3 min. reclame en dan weer 5 min. etc.). 

Welterusten voor nu!

Van alles en helemaal niks

Het wil maar niet lukken met het plaatsen van de foto's. Ook op andere plaatsen waar we gratis WiFi hebben zijn de foto's een struikelblok. Ook in de bergen van Los Angeles of op zee bij Longbeach. Het is hier gewoon lijden en last.....

Zonder foto's zijn verhalen natuurlijk ook minder makkelijk om het gevoel van situaties te kunnen voorstellen. Zoals bijvoorbeeld:

• Jacq die zo ongeveer met heel haar gewicht tegen een deur van Fommy Hillfiger zit te duwen terwijl er met letters van wel zeker 25 cm " PULL" op de deur staat.
• We heet water bestellen na een flinke wandeling en vervolgens er achter komen dat de thee nog in de auto ligt, 2 kilometer verderop
• We in een outletmall komen en we het heerlijk rustig vinden.....de winkels zijn niet open.
• Carin terug gaat met een bonnetje omdat er iets teveel was aangeslagen, haar geld terugkrijgt maar in de auto er achterkomt dat ze het artikel wél heeft gekocht!
• Jacqueline iets van de achterbank wil pakken en zich met haar voet afzet op het gaspedaal.

En zo zijn er natuurlijk nog een heleboel andere situaties waar een camera waarschijnlijk zelfs te laat was om het vast te leggen. 

Maar we hebben ons gisteren vooral rondom LA begeven. Veel buiten geweest en gebleven en heerlijk geluncht met een panini met " groenvoer"...

Vandaag gaan we naar Newport Beach, het wordt 31 graden dus we hebben besloten een boottocht te maken om "whale watching" te ervaren. 10.000 walvissen, dolfijnen en zeeleeuwen trekken van eind november tot april naar Alaska langs de westkust. We gaan het zien en beleven!

De derde dag- orders plaatsen

De derde dag begon heel vroeg door de dansende, springende, stampende en op ADHD gelijkende verschijnselen van onze bovenbuurmannen. Ze gaan niet slapen voordat onze oogluiken van dichtklappen en we worden wakker van een badkamer gang die normaal een heel gezin nodig heeft.
Kortom; slapen gaat hier zoals we zouden willen en we trakteerden onszelf daarom maar op een ontbijten bij Denny', scrambled eggs met toast en pancakes.

Na het ontbijt hebben we - heeeeeeel vervelend- buiten op een bankje alle catalogi nog eens doorgenomen en er aantallen bij vastgesteld. Doordat de HTK nu om de twee maanden uitgebracht gaat worden was de keuze extra moeilijk. En om dàt probleem op te lossen hebben we besloten er in Maart toch maar weer een "gruwelijk leuke" workshop in te knallen. De datum staat al vast ( FD- 1 maart) en kosten zijn 45 euro. We hebben voor 12 personen besteld dus .....eerst komt eerst maalt.

Bestellen was een tijdrovende bezigheid en de bankjes hadden geen leuning en de thee was inmiddels ver op toen we besloten de klus binnen op de beurs verder af te ronden. Uren later, na een beurslunch van hotdogs, chips en cola, en orders rijker stapten we om 3. 00 naar buiten. Het werd werkelijk tijd om naast de beurs ook andere leuke dingen te gaan ondernemen.

Tom Tom werd ingeschakeld, het lelijke verhicel werd van de parkeerplaats gemanoeuvreerd en we reden richting de heuvels van Los Angeles. Ergens op een parkeerplaats bij één van de vele winkels die we aandeden stonden we aan de verkeerde auto te trekken. Jacq kreeg de sleutel niet omgedraaid en begon opeens zo zenuwachtig te lachen dat ik een deja vu kreeg van een vorige keer. De auto werd gevonden, broek van Jacq was (bijna) nat en we wisten niet hoe snel we moesten wegrijden.
( ik moet er van " madam" wel bij zeggen dat de auto van hetzelfde merk, kleur en type was. Dat ondergetekende al zag dat de achterramen getint waren en dat er dus " iets" niet klopte is bijzaak...)

Moe maar met koopjes in de achterbak reden we terug naar het motel waar we bleven. Een salade met brood en een pizza voor Jacq, een flesje wijn en een lava crunch kwamen we die grote bedden niet meer af. Morgen tijd om te gaan bedenken wat we nog gaan ondernemen.

De laatste foto' van de tweede dag

Dat we ook lol hebben, veel mensen spreken en praten over verkoop en nieuwe producten is het complete plaatje! Het is niet meer jagen, haasten en veel te veel bestellen omdat je bang bent iets te missen. Het gaat nu relax, we hebben tijd genoeg en de keuze's zijn minder moeilijk dan voorheen.

Met onze neus in de catalogi en een anderhalve literfles rode wijn tussen de bedden in- en één of ander achterlijk super Amerikaans tv programma op de achtergrond- sloten wij gisteren onze beursdag af. Morgen bestellingen plaatsen en de buurt weer onveilig maken. Vanuit hier ook een toost op Belinda en B.J - jullie hadden makkelijk mee gekund maar wat fijn dat we op afstand toch kunnen kwallen