San Diego......toch maar niet.

Vanochtend hebben we het maar druk gehad en dat begon allemaal gisteravond met een gele envelop. Een bestelling die Carin- slim dat ze is- 2 dagen eerder had besteld omdat de winkel die het verkocht op internet niet te vinden was. We vonden het helemaal goed dat we op het idee waren gekomen om het te laten komen op het adres van het Motel want binnen de US was het free shipping én in 1 dag.
Het pakje in de gele envelop haalden we gisteravond bij de incheckbalie op en op de motelkamer bekeek Carin de aankoop. Het was een regelrechte teleurstelling en behalve de "look" in z'n geheel niet practisch. Het bookbook voor de ipad was na maanden van besluiteloosheid niet wat het zou moeten zijn. Eric had er voor Evi één meegebracht uit New York en die was perfect maar deze niet.

Bij navraag en opzoeken vonden we de mogelijkheden, bonnen en adres van het postkantoor. We moesten deze ochtend om 8.00 bij het postkantoor zijn om het terug te laten sturen, daarna snel iets eten omdat om 8.45 de bus naar San Diego vertrok.
Het postkantoor- aangegeven op een routebeschrijving die we kregen van de dame van het Motel- was in geen velden of wegen te vinden. Toen we het tenslotte vonden was ie NATUURLIJK nog niet open. Hier begon eigenlijk deze ochtend, onze laatste dag, die absoluut op alle fronten niet liep zoals we hadden gepland.

Even voordat de bus vertrok besloten we niet naar San Diego te gaan. Sjagerijnig door te weinig slaap (buren, bovenburen, ochtendcrew en houskeeping),  de mislukte aankoop, frustratie van te weinig "eigen" aankopen én het addertje van de toer- 6 uur in de bus en 1.5 los; kosten $59- hadden we geen zin meer. We bedachten met de uren autohuur die we nog hadden om naar Santiago Red Valley te rijden en daar rond te gaan wandelen. Lekker buiten en nog even bewegen voor de urenlange zit in het vliegtuig.
Route werd uitgestippeld, rugzak gepakt en na een uurtje de derde domper. We konden niet wandelen want er was een Red Flag warning. Op iedere plek waar je het natuurgebied kon betreden stonden Fire Watch wagens. Er was een hoog bosbrandgevaar en de dames reden braaf terug en lieten Tomtom navigeren naar een park in de buurt. Dát bleek een GRASVELD te zijn- domper 4.

Rond het middaguur reden we wederom richting de kust en dachten in Long Beach een boot te vinden van dezelfde maatschappij waarmee we woensdag ook gevaren hadden. We zouden dan lekker weer de middag op de boot doorbrengen, misschien wel een walvis spotten deze keer en genieten waar we zo van genoten hadden. Long Beach was LONG....

We vonden geen boot, het was geen optie meer om langs de kust te rijden naar Newport want dan zouden we te laat zijn voor de tocht en dan ook te laat om de auto terug te brengen.
We hebben domper 5 verwerkt op het strand, tussen de meeuwen met een flesje cola.
(We vonden wel het restaurantje van B.J.- waarom weten wij dat niet, (of nu pas), Henriette?)

Domper nummer 6 was vlak na het wegbrengen van de auto, domper 7 bij de pool van het Motel, domper 8 was de laatste totaal mislukte blogpoging en we sloten de dag af met domper nummer 9 & 10. Er was geen plek meer bij The Cheese Cake Factory en ná de levering van een Caesar salade kwamen we er achter dat het een Griekse salade was.

Domper 11 was een solo actie- gericht tegen Carin die daardoor de domper contest gewonnen heeft- Jacq lag 's nachts te snurken waar een kettingzaag niet tegenop kan. U wordt bedankt!