Turbulentie maar veilig geland

Vanochtend, maar eigenlijk gisteren -want inmiddels zijn we al meer dan  27 uur op- stonden we op tijd naast ons bed. De koffers waren gepakt en we hadden ruim de tijd om te douchen en te ontbijten bij Starbucks. Het was fris maar omdat er een reis in het verschiet lag van alleen maar binnen zitten, ontbeten we dit keer buiten.
Vreemd te beseffen dat dit de laatste keer was hier in Los Angeles. We hebben ons prima vermaakt, een creative en indrukwekkende beurs met veel (oude) bekenden en nieuwe contacten. We hadden al een flink filosofisch gesprek gehad die avond daarvoor over hoe we weer even 100% Akkefietje waren zoals in de tijd dat we de winkel nog hadden. Een mega vermoeiende maar uitdagende en onvergetelijke tijd. Akke zou er nooit meer instappen, Fietje weer wel maar niet zonder flinke reserves over de hele linie.

De reis was vol onzekerheden over hoe, wanneer en welke route we zouden gaan vliegen. We waren goed op tijd maar oh wat was het MEGA druk op de luchthaven. Alle passagiers van de vluchten die gisteren gecanceld waren moesten gebooked worden en dat was te merken aan de drukte en het humeur van degenen die moesten werken. Wij hadden al ingecheckt maar geen boarding-pass. Om een lang verhaal kort te maken kwamen we terecht bij de balie van "speciale afhandeling". We konden doorlopen, hoefden niet te wachten in de gewone rij van minstens 3 kwartier en keken even verbaasd en zoekend naar onze badge van gisteren ( "Frontline-pass"). We waren nog eventjes belangrijk en dat voelde goed! Onze tassen waren exact 50 lbs en we maakten stiekem een dansje, er kon een heleboel mee.

De uren wachten, vliegtuigen die niet gingen, dollarbedragen die werden geboden voor kaartjes en de chaos kan een pagina vullen. Slecht snel eten en heel veel wind en sneeuw.

 De vermoeidheid ging parten spelen en de laatste uren vertellen we liever niet na. Het vliegtuig werd "on hold"gehouden omdat de weersituatie op Schiphol dusdanig was dat er misschien uitgeweken moest worden. Heb je alles gehad valt alles bijna in het honderd boven Amsterdam!

We zijn nu veilig thuis. De koffers gedeeltelijk uitgepakt en maar bezig met duizend en één dingen om niet in slaap te vallen. Het tweede stuk "Akkefietje thuis uit LA" kan beginnen. Nog een week bestellingen verwerken, voorbeelden verzinnen en inventariseren. Workshops-extra plannen op de site en de HTK-febr afmaken. Het albumtrack in elkaar zetten en een mail uit doen voor benodigdheden. En nog het allerbelangrijkste voor deze scrap-o-holic's: foto's bestellen!

We houden jullie op de hoogte als het niet vervelend is dat we nu hier en niet meer daar zitten. Al maken we daar meer mee dan hier, hier is het weer gerichter dan daar.
We komen er vanzelf wel achter!

(We are) Movie-stars!

Vandaag door het verkeer heen geslapen en pas om 7 uur wakker- een record! (Akke zelfs tot 7.45- en snurken joh!). We deden heerlijk op ons gemak vanochtend en na een rustig ontbijtje bij Starbucks besloten we toch maar met de taxi naar Universal te gaan. De richting van de metro kwam ons heel bekend voor en dat lag nog iets te vers in ons geheugen. Het was heerlijk weer- zonnetje en t-shirt- een vest als jas.

We zijn absoluut niet fotogeniek maar met een kwart van de Japanse bevolking in Universal lieten we ons niet kennen. Je bent tenslotte een movie-star als je een frontline pass om je nek hebt hangen die meer kost dan drie kaartjes van de Efteling.

We hebben onszelf heerlijk gewenteld in alle shows,  Waterworld, 4D Shrek, Terminator en de Universal Studio NBS én behind de scene's én de tours over het terrein van de studio's. Er was een nieuwe 3D attractie, tijdens deze rit, van King Kong en wat hebben wij geschreeuwd en wat was het geweldig gedaan! Daarom alleen al moet je beslist gaan als je in de buurt bent......

In Universal City hebben we ons "laatste avondmaal"genuttigd want het blijft de vraag of we kunnen gaan morgen. Bij het inchecken gaven ze aan dat de vluchten on time waren maar later op de avond was de eerste vlucht genoteerd als n/a wat zoveel inhoud als "we weten niet wat er gaat gebeuren. Het checken op weather net (24 uur op channel 27) maakt ons ongerust. Er komt een tweede storm met ijsregens en sneeuwtornados vanuit het zuiden en beweegt zich ook over Memphis. We weten nog niks maar in onze handbagage zitten kleren, boeken en allerlei handige dingen die we kunnen gebruiken als we stranden.

Vlak voor het schrijven van dit laatste stukje en voordat we de grote reis aanvangen hebben we onze spullen ingepakt. Zoveel spullen, zoveel catalogi en zoveel kleren en ieder maar 1 koffer die we kunnen inchecken. Hoe krijgen we dat voor elkaar?

Akke doet dat zo:

Fietje weer heel anders:

Toch is het resultaat verbluffend- na 2 1/2 uur pakken en herpakken-wegen de koffer ongeveer 21 kilo. Op hoop van zegen dan maar en dat over de hele linie van onze reis. Duim voor ons!

Stoer!

Vanochtend na ons "eerste echte ontbijt"- met toast, freshfruit, yoghurt and scrambled eggs- samen met Sue en haar roommate, vertrokken we nog één keer naar de beurs. We moesten wat wijzigen in een order aanbrengen en wat spullen meenemen van Julie die ze voor ons had klaarstaan.

We maakten de laatste foto's en waren rond 10 am terug in ons hotel. Daar was het een drukte van belang want ze waren- en nog steeds- aan het filmen. Alleen de gasten mochten naar binnen en toestemming geven dat (jouw) geluid in de film gehoord kan worden en dat wereldwijd. We hebben geknikt, geen woord gezegd en zijn naar de kamer gevlucht.

Na google-en besloten we vandaag maar door Downtown te wandelen en op zoek te gaan naar Michaels. We hadden 4 verschillende adressen. Heel stoer begonnen we met fototoestel de wandeltrip naar het eerste adres. Een korte stop bij Wallgreens en Macy's bleek de laatste te zijn in de "beschaafde"wereld. Hoe verder we weg liepen van het hotel hoe onguurder het werd en hoe onbehaaglijker wij ons voelden. De buurt werd beheerst door zwervers en gangs. Voordat we het wisten zaten we midden in het Flower and Warehouse district. Het klinkt vriendelijk, dat dachten wij ook, maar we wisten niet hoe snel we weg moesten uit die buurt. We durfden het fototoestel op een gegeven moment niet meer tevoorschijn te halen en we hadden een tandeloze zwerver op schoot zitten toen we iets te drinken kochten. Zo stoer als we dachten te zijn toen we vertrokken hoe ongemakkelijk we ons voelden toen we midden in de verkeerde buurt beland waren.

Na een uur wandelen werden de winkels weer meer winkels en zagen we weer een aantal bussiness guys met bekers koffie lopen. Deze "stoere"wandeltrip duurde in totaal zeker 5 uur en waren toch wel een klein beetje traumatisch. Ga nooit zomaar wandelen in LA want je weet niet hoe snel je midden in een buurt bent waar je veel moeilijker weer uit komt.

Op het einde van de middag namen we, als cadeautje aan onszelf, een taxi naar Inglewood waar een grote Michaels, Target, Homedepot en Staples waren. Deze vriendelijke taxichauffeur die geen woord engels sprak en met een tomtom in het chinees, kwam ons drie uur later weer halen. Deze keer ging dit goed en kwamen veilig "thuis".

Morgen gaan we weer stoer doen maar wel verantwoord. We nemen de metro naar Universal Studio (eigenlijk willen we een taxi nemen maar die kost ons 40 dollar per rit) en laten ons een dagje vermaken. We denken nog even niet aan de terugreis want inmiddels zijn er 7000 vluchten gecanceld en Chicago zit dicht. Het is hier het gesprek van de dag want er kunnen er een hele hoop die we kennen niet naar huis. (Karen niet naar Houston, Sue niet naar Grand Rapid en Jenn niet naar New York).
We drinken nog een glaasje en gaan zo naar bed met dit keer de voetjes op een kussen.